دلنوشته ای  در ستایش جناب محمد_

ستایش و سپاس خاص خداوند جهان ا ست¹  که ملک اوست آنچه در زمین و آسمان است.²

او که از قلب کوچک اتم تا وراء کهکشانها از ظلمات ثلاث³ تا عمق ژرف جانها ⁴ همه رامی داند.

او که حیات می دهد و می میراند⁵. ملک می بخشد و می ستاند⁶.

او که فضا پیمای اندیشه ها به بیکرانه های کبیریایش نرسد⁷ و در تدبیر امر محتاج کس نشود⁸

و اوست پروردگار شعری⁹ فالق الحب و النوی¹⁰ ،آفریدگار بی همتا.¹¹

تدبیر آن است که او نموده و فرمان آن ،که او فرموده¹² به هر که خواهد علم می بخشد¹³ واز آن که دانست عهد می گیرد .¹⁴

اما بعد ...

قرنها غریبانه غروب می کردند. سالها سرد در می گذشتند

و فترتی در عترت رسل رسیده بود¹⁵ !

پس در زمانی که جهان جولانگاه جمازه ی جهل شده بود ؛جان عقل به لب و خون قلب به جوش آمده بود ؛در زمانی که درستکاری، دستکاری شده  و گل انسانیت در ازدحام علف های هرز هوس پژمرده گشته بود ؛ بشر به چرک  شرک آلوده ، و خوی خوبیها خفته ، بدیها بر افروخته و سیرتها سوخته بود؛

پس در این زمان ،  ناگهان !         باران رحمت بارید.

باران رحمت بارید .گل محمد رویید. هوسهای هرز هرس شد .شرک با دین عوض شد. دُرّ یتیم برآمد  دوران کفر سر آمد  .عصر اسلام رسید.کفر به اتمام رسید. یار دلآرام رسید .درهای نور باز شد .غوغایی در حجاز شد.ذکر ذو الجلال شد.    تسکین آلام رسید. او به هنگام رسید.

دین در دل آرمید .روحی به جان بر دمید .شوری دگر به پا شد. جهل  از جان جدا شد

 و این چنین او آمد ........................ عشق به هر سو آمد  ........     محمد خوشرو آمد

سلام بر او  که سینه ی ستم  را شکافت ؛بنیان مرصوص بساخت  و بر جند جهل بتاخت.

ودرود بر او که محبت را  در دل کاشت؛ کینه را از آن  بر داشت و پرچم  اسلام  را بر افراشت.

 ای محمد!  

آفرین بر آفریننده ات ، عِز جهان زیبنده ات.

سلام بر تو که می گفتی :

ای انسانها !

فروتنی را چه می شود گر به همه ارزان بفروشیم ؟ بیایید با روشنی خوش بینی مطالعه کنیم.

افسار افکار را چرا به بد گمانی بدهیم؟ بیایید به خوبی ها جانی بدهیم.

از گل انسانیت چرا خار باشیم؟بیایید قلب آزار نباشیم .هرزگی نکاریم با هوس معامله نکنیم.

دین را به دینار نفروشیم. بر زبان مهار صبوری بزنیم .ادب را ابدی کنیم.

ای قطره ها!بیایید دریا شویم. از خاک به افلاک رویم ،به سوی ادراک رویم تا عرش چالاک دویم.

پس با هم باشید از هم نپاشید. از جنگل جهان بسوی آرام جان بگریزید.

ای محمد امین! رحمه للعالمین ،ای رسول کریم! رئوف رحیم ،ای کوکب هدایت !مظهر درایت، مصدر ولایت، سلام بر تو از ولادت تا شفاعت، از شفاعت الی الابد.

ای خدا!

ای ناخدای فلک وجود ! ای مقصود هر موجود! فرمانروای هستی ؛ای که همیشه هستی؛ ما را ببخش.

ما را ببخش و سلام ودرود ما را به پاکترین پیشانی بندگی ،اسوه ی نیک زندگی، محمد، برسان. ما راببخش و سلام ودرود ما را به آن بشیر بی بدیل ، نذیر بی نظیر، عصاره ی اعصار، گزیده ی اخیار، نور الابرار ، اجمال جمال و اوسوه ی کمال برسان.

بار خدایا!

مرا ببخش و سلام و درود مرا به سمع شمع جمع صنع برسان.

1)  سوره حمد                                                             9) سوره نجم  49

2) سوره آهن 2                                                           10)  سوره انعام 95        

3) سوره زمر 6                                                            11)  سوره توحید

4)  سوره آل عمران 29                                                  12)  سوره اعراف 54

5)  سوره آهن 2                                                            13)  سوره بقره 255

6)   سوره آل عمران 26                                                   14)   سوره آل عمران 187

7)  سوره غار 109                                                          15) سوره مائده 19

8) سوره  یونس 31                                                           16)  سوره  آل عمران 159